“Meer dan dat”

Daar zat zij.
Half aanwezig.
Half verdwenen.

En ik vraag je: wie was zij eigenlijk?

Was zij die schreeuw,
geboren uit diepgewortelde angst?
Angst om zichzelf te mogen zijn
zonder steeds achterom te kijken,
wachtend op wat zeker komen ging.

Was het het misbruik,
de klappen,
of de stilte waarin hij haar geest
kleiner maakte dan haar ziel aankon?

Maar zelfs daar,
in dat diepste donker,
wist zij één ding:
op een dag zou zij opstaan.

Opstaan als de vrouw die zij wilde zijn.
Zonder de overtuigingen die haar werden aangeleerd.
Want zij is meer dan dat.
Zij wás meer dan dat.
Ik ben meer dan dat.